De ogen van een dode

De anonieme BDD-patiënt heeft zich niet meer gemeld, daar zal ik dus ook geen woorden meer aan vuilmaken.

Het ergste deel van de toetsweek is voorbij, en ik ben ook weer vrijwel beter (was eerst ziekjes). Scheikunde ging kut, de rest wel aardig =). Eco een 8,9 =D.
Morgen heb ik lekker vrijjjj, en vanavond tennis. k blijf niet slapen bij Plien omdat k dr dan mss aansteek...

Ik vind het zo'n raar idee, dat als je bijvoorbeeld je maatschappijleer boek leest, dat je dan bijvoorbeeld leest over Pim Fortuyn die vermoord is, en over de cabinetscrisis daarna enzo.. Voor mijn gevoel is dat heel kort geleden. Ik ben gewend in schoolboeken alleen dingen te lezen die héél lang geleden (dwz: voor mijn geboorte) gebeurd zijn. Die kén je alleen maar uit boeken en van horen zeggen. Maar dan staat er ineens iets wat je zelf 'meegemaakt' hebt (oke meegemaakt is niet het goede woord, maar ik kan zo gauw geen ander woord bedenken). Dat klópt in eerste instantie gewoon niet.

Ik kan altijd heel erg lachen om de mailtjes die in de toetweek gestuurd worden.. zoals mailtjes over een gezamenlijk graf, oppeppende mailtjes, mailjes die HAHAHA heten en die heel vaak gereplyt (ehh.. spelling??) worden. Dat houdt je toch op de been. Net zoals ik erg kan lachen om Robin (?). en om M&M. Wat valt er toch veel te lachen in het leven, zelfs in de toetsweek.
(Uiteraard, hallo! de toetsweek kan de pret niet bederven!)

Daisy probeert mij aan inspiratie te helpen, door een zin uit het latijn te citeren. Desbetreffende zin luidt:

"het zweet vloog langs mijn kruis, ik had de ogen van een dode."

Juist. Dat is Petronius. Petronius is ontzettend onsamenhangend, tenminste, als ik het vertaal dan komt er een erg onsamenhangend verhaal uit. En als ik het dan met het antwoordvel vergelijk staat er eigenlijk precies hetzelfde, maar daar hebben ze er op een of andere manier een logisch verhaal van weten te maken. Best knap als je dat kan. Dat je opeens het verband ziet, en dat zo kan vertalen.

Nougoed, de zin zelf. Het zweet vloog langs mijn kruis, ik had de ogen van een dode. Volgensmij is dat als een wijf door een weerwolf achtervolgd wordt, voor zover ik me kan herinneren. (Ja, Petronius is, zelfs als je het goed vertaalt, raar..) Opzich is het wel een mooie zin om angst uit te drukken. Alhoewel ik de ogen van een dode niet echt passend vindt. Ik zou juist zeggen, dat als je bang bent, dat je dan hele.. levendige ogen hebt. Ogen van angst vervuld. Levenloze ogen vind ik meer.. als je iets totaal niet boeiend vindt, als je met je gedachten ergens anders bent. Maargoed, het staat mooi, de ogen van een dode. En het zweet lans mijn kruis.. ach daar vind ik niet zoveel van.

Nou, Daisy, je hebt mooi voor inspiratie gezorgd, dankjewel!

(Hee, ik zie dat ik nu ook moet WV-en (word verification) om te bloggen :o. Nog nooit erder gehad.. en dat terwijl ik het bij de comments uit heb gezet.. nah!)