Het Goede Doel

Toen ik gisteren in de auto zat hoorde ik een reclamespotje van.. ik weet niet meer waarvan.. 'ontdek welk goed doel bij U past, surf nu naar www......nl'. Ik dacht na over het grote aantal goede doelen dat er is, unicef, het rode kruis, de hartstichting, het AIDS fonds.. Te veel om op te noemen, het zijn er té veel. Ik vraag me af of het zo nuttig is dat er zo veel goede doelen zijn.. Is het niet veel handiger om ze allemaal samen te voegen, of desnoods een aantal categorieën te maken, zoals ontwikkelingshulp, rampen, gezondheid oid? Nu krijgt elke organisatie een klein bedrag ingezameld, wat eigenlijk niet groot genoeg is om echt goede hulp te geven. Als alle organisaties samen zouden worden gevoegd, dan zouden ze in een keer effectief een bepaald probleem kunnen aanpakken en misschien wel oplossen.

Dit gebeurt soms natuurlijk wel, in extreme gevallen, zoals bij Giro 555 van Samenwerkende hulporganisaties na de Tsunami (dat is alweer een jaar geleden.. wat gaat de tijd snel :o) en je kan wel zeggen dat het effectief is. Als alle hulporganisaties apart wat eurotjes hadden ingezameld en dit apart op allemaal net weer een andere manier hadden aangeboden was de hulp waarschijnlijk lang niet zo effectief geweest. Veel voordelen dus, zou je zeggen.

Maar misschien zijn er toch veel te veel nadelen om zoiets te realiseren.
Ik hoorde laatst dat er zoveel verschillende organisaties zijn, dat landelijk gezien elke week wel weer een andere collecte wordt gehouden. Hier is zelfs een heel schema voor opgesteld, zodat dit niet allemaal tegelijk gebeurt. Als er elke week iemand aan de deur komt om om geld te vragen zijn er twee mogelijke reacties; of men wordt er zo gek van dat ze op een gegeven moment helemaal nooit meer iets gaan geven, of men zwicht telkens maar weer en geeft een bedrag. Ik denk eigenlijk dat het laatste vooral gebeurt. De meeste collecteurs zijn goed in het dramatisch brengen van de noodzaak tot doneren, en weten altijd wel wat geld 'af te persen'. En ja, als je vorige week 5 euro aan de hartstichting hebt gegeven is het toch oneerlijk om deze week niet een soorgelijk bedrag voor het Aids-fonds neer te tellen? Waarschijnlijk wordt er op deze manier, door allemaal 'kleine collectes' in totaal meer verdiend dan als er eens per jaar een collecte zou zijn van alle goede doelen ineen. Het valt niet zo op als je regelmatig 5 euro mist in je portemonnaie, maar 150 euro in een keer, of in meerdere termijnen, maar aan één goed doel, nou, dat merk je wel!

Bovendien is het misschien helemaal niet zo practisch om alle hulporganisaties permanent te laten samenwerken. Ik zie het al voor me dat van elke organisatie een afgezant om een tafel heen zit, en dat de discussie gaat over of het geld nou naar de olifanten op Borneo moet, naar de hongerige kindertjes in Niger, of naar de patienten die een hartaandoening hebben. Waarschijnlijk zullen de besluiten zéér langzaam gaan, en zal het telkens erg lang duren voor er tot actie over wordt gegaan. Je ziet het bij de Nederlandse regering. Veel verschillende meningen, veel radicale plannen die stuk voor stuk goede bedoelingen hebben maar lijnrecht tegenover elkaar staan. Het duurt eeuwen voordat er iets van terecht komt en vaak is het plan tegen die tijd een aftreksel van alle verschillende plannen, waardoor het nauwelijks meer invloed heeft. Zo zal het waarschijnlijk bij Het Goede Doel (hee dat was een popgroep uit de jaren 80) ook gaan, uiteindelijk zal misschien de conclusie worden 'oke, nou dan geven we 25 % aan de olifanten, 25 % aan de hongerbuikjes, 25 % aan de patienten en de overige 25 % verdelen we over overige hulpbehoevendigen (wattus?). Versprokkeling waar niemand iets aan heeft, en wat op het zelfde neerkomt als hoe het nu gaat, alleen dan met een lager startbedrag (zie vorige alinea).

Nee, in eerste instantie leek het me wel een aardig plan, en het is zeker een mooi ideaal, net zoals het communisme, maar in de praktijk werkt het gewoon niet. Je krijgt het gewoon niet voor elkaar mensen zo te laten samenwerken dat het geld echt gestuurd wordt naar waar het op dat moment nodig is, zeker niet in onze Nederlandse besluiteloze maatschappij. Neem onze regering als voorbeeld. Helaas, we zullen het maar moeten laten zoals het is. Of heeft iemand een beter idee?