Roze sokken

Volgende week heb ik toetsweek, dus verwacht dan niet teveel en al helemaal geen hoogstaande blogs van mij. Om het goed te maken blog ik nu. Er komt nu toch niks in mijn hoofd, te moe, te moe.

Vanavond zou Aik-gala in Amsterdam zijn, maar dat ging helaas niet meer door, door oa gezeik van allemaal ouders enzo. Helaas, helaas. Volgende week MOETEN we gewoon naar de Havana om het einde van de toetsweek te vieren =D. En daarna is Scorpio café ook ergens, en schaatsen met bruggers, en Laura's toneelvoorstelling, onze vakantie bespreken, genoeg leuke dingen om naar uit te kijken zou ik zeggen.

Vanmiddag zat ik tijdens Nederlands bij 5V2, bij Adam Muller. Dat was best grappig, die gast is echt gestoord. Ik wil echt zoo graag naar de andere klas, onze klas is stom. Volgend jaar moeten we gewoon overgeplaatst worden.. het MOET

Ooh ik hoor net van Nina dat we zowiezo niet naar Amsterdam hadden gekund.. De Schipholtunnel is kapot ofzo dus daar kan je niet door. Vrijdag de 13e? Voorbestemd? Nouja, mooi dat het plan al afgeblazen was dan =).

Is alles voorbestemd? Waarom gebeuren de dingen zoals ze gebeuren? Bestaat toeval? Een hoop moeilijke vragen.. Soms denk je, stel je voor, als dat niet gebeurd was, was dat ook niet gebeurd, en dan had ik die persoon niet leren kennen, en blablabla. Er zijn zoveel verschillende levenslopen mogelijk, vanaf het moment dat je uit die baarmoeder van je moeder komt.. Iets kleins kan toch wel grote invloed hebben.

Om te bedenken dat alles voorbestemd zou zijn geeft een benauwend, en tegelijkertijd ook een nonchalant gevoel. Eigenlijk maakt het niet uit wat je doet, het is toch allemaal voorbestemd, ik kan net zo goed nu naar Afrika gaan, want als ik dat doe, dan was dat toch wel gebeurd. Als ik besluit niet naar Afrika te gaan is dat ook voorbestemd. Wat maakt het in godsnaam uit wat ik doe? Als mijn hele levensloop toch al voorbestemd is. Er is geen mogelijkheid om aan je lot te ontsnappen, je hoeft er geen moeite voor te doen, het kan gewoon niet.

Dan snap ik niet dat er in veel mensen toch een drijfveer lijkt te zitten die ze aanspoort dingen goed te doen, te studeren, een goede baan proberen te krijgen. Maar dat is dan natuurlijk ook voorbestemd, het is zo'n gek idee, tegelijkertijd heb je een eigen wil, en toch weer niet. Want je doet alles toch echt zelf, je denkt na 'zal ik nu mijn blog gaan typen of viool gaan spelen?' 'Hm laat ik maar eerst gaan vioolspelen en dan gaan bloggen'. Je denkt er zelf over na en je volgt je eigen rede. Maar toch is dat alles voorbestemd. Moeilijk te bevatten.

Óf niks is voorbestemd en alles berust op toeval. Voor mijn gevoel (ja, alleen mijn gevoel, ik heb geen argumenten of iets dergelijks) is dit logischer. Zo heb je zelf invloed op alles, en gebeuren de dingen door een samenloop van omstandigheden, en niet andersom. Als alles voorbestemd zou zijn, zou de samenloop van omstandigheden er zijn om iets bepaalds te laten gebeuren. Maar als alles op toeval berust gebeurt iets bepaalds door een samenloop van omstandigheden. Je keert de zaak dus eigenlijk gewoon om. Hm, vreemd.

Ik geloof niet in een God, in ieder geval niet in een mannetje dat op een wolkje naar beneden zit te kijken en dat alles regelt, en in zes dagen de wereld heeft geschapen en de zevende dag uitrustte. Maar het zou best kunnen dat er íets is, iets dat wij niet kennen. En ook al is dat er niet, dan nog vind ik geloof eigenlijk helemaal niet zo erg. Sommige mensen geloven in God, sommigen in Allah, sommigen in Harry Potter. Ach, het maakt mij niet uit, als je er plezier aan beleefd en hoop uit put, dan vind ik het best. Vooral doen. Probeer het alsjeblieft niet aan iedereen op te leggen die daar niet op zit te wachten. Bel niet om 8 uur 's ochtends bij mensen aan of ze wel eens over iets bovenwerelds hebben nagedacht. Hou het alsjeblieft lekker voor jezelf!

Ik denk dat ik genoeg filosofisch gezwets heb getypt dat nergens toe lijdt. Zal ik me weer verder gaan vervelen? Groetjes, Nutella (want ja, dat is mijn nieuwe bijnaam...)